Jan Astner – malarstwo symboliczne

Malarstwo symboliczne. Kontemplacja malarstwa często prowadzi do paradoksalnego wrażenia ruchu w bezruchu. Choć obraz jest statyczny, to jego złożona struktura wprowadza element zmienności i procesualności. Przykładem może być twórczość takich artystów jak Jan Astner, których obrazy zmieniają swoją percepcję w zależności od kąta patrzenia czy rodzaju oświetlenia. Obserwacja takich dzieł to nieustanny dialog między widzem a obrazem, w którym struktura obrazu ulega „przekształceniu” wraz z ruchem odbiorcy. W tej dynamicznej grze kontemplacja staje się doświadczeniem, które nigdy nie jest jednorazowe – za każdym razem odkrywa się nowe warstwy, subtelności, zmiany w kolorystyce czy charakterze tekstur.

Zanurzenie w materialność a malarstwo symboliczne

Malarstwo symboliczne stawia problem zanurzenia się w nie-materialność dzieła. Artysta tworzy poprzez użycie różnorodnych materiałów – od grubych nawarstwień farby, metaliczne pigmenty, aż po żywice. To materialność staje się główną osią kontemplacji. Widz nie tylko patrzy na obraz jako całość, ale dostrzega także poszczególne elementy, które go budują. Pojedyncze ziarna piasku, nieregularnie rozprowadzone farby czy drobiny połyskującego metalu stają się punktami, na których można skupić uwagę. Każdy z tych materiałów niesie ze sobą swoją historię i znaczenie, które odbiorca może próbować odczytać.

Przestrzeń i czas w obrazie

W malarstwie symbolicznym należy również zwrócić uwagę na relację między przestrzenią a czasem. W tradycyjnym malarstwie krajobrazowym czas często był uchwycony w jednym momencie – jak zatrzymana migawka. Jednak w malarstwie strukturalnym czas może być bardziej rozciągnięty, ponieważ struktury obrazu sugerują ruch, proces tworzenia i zmianę. Każda warstwa farby, każda faktura, którą artysta nałożył na płótno, przypomina o historii powstawania dzieła, o energii, jaką w nie włożył. Kontemplacja takiego malarstwa to powolne odkrywanie tych śladów, tych nawarstwień czasowych, które symbolizują proces twórczy – od pierwszych ruchów pędzla, po ostatnie dotknięcia farby.

Medytacja a malarastwo symboliczne

Ostatecznie kontemplacja malarstwa symbolicznego staje się aktem medytacji. Wymaga to nie tylko analizy formalnej, ale także zatrzymania się i zanurzenia w wielowymiarowość dzieła. Struktury obrazu prowadzą widza ku głębszym, bardziej intuicyjnym formom odbioru. Nie jest to tylko powierzchniowe oglądanie, ale raczej poszukiwanie znaczeń i wrażeń, które kryją się w głębi materiałów, barw i tekstur. Kontemplacja malarstwa strukturalnego otwiera drzwi do wrażliwości na detale i pozwala na głębsze połączenie z samym procesem tworzenia, który materializuje się przed oczami widza.

Malarstwo symboliczne Jana Astnera to coś więcej niż tylko patrzenie na obraz. Jest to wielozmysłowe doświadczenie, które angażuje nie tylko wzrok, ale także wyobraźnię dotykową, przestrzenną i kinestetyczną. Odbiorca staje się uczestnikiem dynamicznej gry światła, faktur i złożoności materiałowej, co otwiera przed nim nowe wymiary percepcji. Malarstwo symboliczne, poprzez swoją wielowarstwową naturę, przekracza tradycyjne granice obrazu, wprowadzając widza w medytacyjny stan, w którym każda warstwa i każdy szczegół niosą ukryte znaczenia i emocje.