Malarstwo materii – matter painting, Jarosław Filipek, cykl Touch a landscape

Malarstwo materii to kierunek artystyczny, który skupia się na eksploracji i wykorzystaniu samej substancji malarskiej jako głównego elementu dzieła sztuki. Ta forma artystyczna zdobyła popularność w XX wieku, zwłaszcza w kontekście abstrakcji i ruchu informelu. Twórcy tego nurtu kładą duży nacisk na sam proces malowania, a niekoniecznie na przedstawianie czy rozpoznawalność konkretnych obiektów.

W malarstwie materii używa się różnorodnych mediów, takich jak farby olejne, akrylowe, gips, czy nawet mieszanki niestandardowych substancji. Artysta eksperymentuje z fakturą, warstwami i kształtami, aby stworzyć unikalne kompozycje, które podkreślają materialność malarskiej powierzchni. To podejście odróżnia malarstwo materii od tradycyjnych stylów, gdzie obraz często ma reprezentować konkretne przedstawienie.

Ważnym aspektem tego nurtu jest również zmysłowość dzieła. Artysta dąży do uwidocznienia gestów malarskich, szczegółów struktury, a nawet samych śladów narzędzi malarskich. To często prowadzi do abstrakcji, gdzie forma i treść ulegają dekonstrukcji, a odbiorca może doświadczyć dzieła z perspektywy emocji i wrażeń zmysłowych.

Pionierem malarstwa materii był Antoni Tàpies, hiszpański artysta, który wprowadził tę technikę do sztuki współczesnej. Jego prace charakteryzują się grubą fakturą, bogactwem tekstur i zastosowaniem nietypowych materiałów. Inni artyści, tacy jak Jean Dubuffet czy Alberto Burri, również odegrali istotną rolę w rozwoju tego nurtu, poszerzając jego zakres i wprowadzając nowe techniki.

Malarstwo materii to zatem nie tylko eksperyment z materiałami, ale również poszukiwanie nowych dróg wyrazu artystycznego. To manifestacja kreatywności i wolności twórczej, której celem jest oddziaływanie na zmysły i emocje odbiorcy poprzez samą materię malarską.

Malowanie strukturalne to technika malarska, która kładzie nacisk na tworzenie trójwymiarowych efektów i zmysłowej faktury na powierzchni obrazu. Jest to podejście, które przekracza płaskość tradycyjnego obrazu, dążąc do uzyskania głębi i taktylnego doświadczenia dla odbiorcy. Ta technika łączy w sobie elementy rzeźbiarstwa i malarstwa, kreując dzieła, które zapraszają do interakcji i badania struktury.

W malowaniu strukturalnym, artyści używają różnorodnych materiałów, aby nadać obrazowi fakturę i trójwymiarowy charakter. Mogą to być substancje takie jak żel, piasek, papier, czy nawet drewno. Poprzez nanoszenie tych materiałów na płótno lub inne podłoże, artysta tworzy warstwy, które wzbogacają powierzchnię obrazu. W rezultacie dzieło staje się bardziej palpacyjne, a odbiorca może doświadczyć malowidła nie tylko wzrokiem, ale także dotykiem.